Thai Temple Puzzle

พระพุทธศาสนาเป็นศาสนาพื้นเมืองที่มีลักษณะเฉพาะของอนุทวีปอินเดียที่ครอบคลุมถึงความหลากหลายของประเพณีความเชื่อและการปฏิบัติส่วนใหญ่ขึ้นอยู่กับคำสอนที่เกิดจาก Siddhartha Gautama ซึ่งเป็นที่รู้จักกันทั่วไปว่าพระพุทธเจ้าหมายถึง "คนที่ตื่นขึ้น" พระพุทธเจ้าอาศัยอยู่และสอนในภาคตะวันออกของอนุทวีปอินเดียบางครั้งในช่วงศตวรรษที่ 6 และ 4 คริสตศักราช [1] เขาได้รับการยอมรับจากชาวพุทธในฐานะครูที่ตื่นตัวหรือตรัสรู้ที่แบ่งปันข้อมูลเชิงลึกของเขาเพื่อช่วยให้มนุษย์มีความทุกข์ทรมาน (Dukkha) ผ่านการกำจัดความเขลา (Avidyā) โดยวิธีการทำความเข้าใจและการเห็นการกำเนิด (PratītyAsamutpāda) และการกำจัดของ ความอยาก (taṇhā) และทำให้เกิดการหยุดชะงักของความทุกข์ทั้งหมดที่เรียกว่าสถานะประเสริฐของนิพบุรี [2] สองสาขาที่สำคัญของพระพุทธศาสนาได้รับการยอมรับโดยทั่วไป: Theravada ("The School of the Elders ") และ Mahayana (" ยานพาหนะที่ยอดเยี่ยม ") Theravada มีความแพร่หลายติดตามในศรีลังกาและเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ (กัมพูชาลาวประเทศไทยพม่า ฯลฯ ) มหายานพบทั่วเอเชียตะวันออก (จีน, เกาหลี, ญี่ปุ่น, เวียดนาม, สิงคโปร์, ไต้หวัน ฯลฯ ) และรวมถึงประเพณีของที่ดินบริสุทธิ์, เซน, พุทธศาสนานิกายนิชิรี, พุทธศาสนาในทิเบต, Shingon, และ Tiantai (Tendai) ในการจำแนกประเภทบางอย่าง Vajrayana- ฝึกฝนส่วนใหญ่ในทิเบตและมองโกเลียและส่วนที่อยู่ติดกันของจีนและรัสเซียได้รับการยอมรับว่าเป็นสาขาที่สามในขณะที่คนอื่นจำแนกเป็นส่วนหนึ่งของมหายาน ในขณะที่พระพุทธศาสนายังคงเป็นที่นิยมมากที่สุดภายใน เอเชียทั้งสองสาขาพบทั่วโลก การประมาณการของชาวพุทธทั่วโลกแตกต่างกันไปตามวิธีการยึดมั่นทางพุทธศาสนา ประมาณการแบบอนุรักษ์นิยมอยู่ระหว่าง 350 ถึง 750 ล้าน [3] [4] [5] ประมาณการที่สูงขึ้นอยู่ระหว่าง 1.2 ถึง 1.7 พันล้าน [6] [7] [8] นอกจากนี้ยังได้รับการยอมรับว่าเป็นหนึ่งในศาสนาที่เติบโตเร็วที่สุดในโลก [9] [10] [11] [12] โรงเรียนพุทธศาสนาแตกต่างกันไปตามธรรมชาติที่แน่นอนของเส้นทางสู่การปลดปล่อยความสำคัญและความสำคัญ ของคำสอนต่าง ๆ และพระคัมภีร์และโดยเฉพาะอย่างยิ่งการปฏิบัติที่เกี่ยวข้อง [13] รากฐานของประเพณีและการปฏิบัติของชาวพุทธคือสามอัญมณี: พระพุทธเจ้าธรรมะ (คำสอน) และ Sangha (ชุมชน) การ "ลี้ภัยในสามอัญมณี" ได้รับการประกาศและความมุ่งมั่นในการอยู่ในเส้นทางพุทธศาสนาและโดยทั่วไปจะแยกความแตกต่างจากชาวพุทธจากชาวพุทธ [14] การปฏิบัติอื่น ๆ อาจรวมถึงศีลธรรมทางจริยธรรม สนับสนุนชุมชนวัด; สละสิทธิ์การใช้ชีวิตแบบดั้งเดิมและกลายเป็นวัด การพัฒนาของสติและการปฏิบัติสมาธิ การเพาะปลูกภูมิปัญญาที่สูงขึ้นและการแยกแยะ; ศึกษาพระคัมภีร์ การปฏิบัติตามข้อซักรีด พิธีกร; และในประเพณีมหายานการภาวนาของพระพุทธรูปและพระโพธิสัตว์